Regine Oedayrajsingh Varma heeft zelf te maken gehad met huiselijk en partnergeweld. Zij vertelt hier haar eigen verhaal. Wil je hierop reageren, dan kan dit door een reactie onder het artikel te plaatsen. Of door een gesprek aan te gaan door op de menuknop 'gesprekken' te klikken. Wil je haar liever persoonlijk benaderen: haar e-mailadres staat onder het verhaal.
Mijn verhaal over partnergeweld begint bij de scheiding van mijn ouders. Omdat mijn ouders in de clinch zaten met elkaar, werd ik niet gezien of gehoord. Dagen van geschreeuw en ruzie thuis, wat maakte dat ik de aandacht ergens anders ging zoeken. Ik was veel buiten met vrienden, uitgaan, en heel rebels. Hier is dat zaadje geplant door mijn vader hoe een man naar een vrouw kijkt. Dit projecteerde hij uit frustratie ook op mij, door mij uit te schelden.
Een jaar later ontmoette ik mijn ex-vriend. De eerste maanden van onze relatie waren geweldig! Hij kwam over als de perfecte prins op het witte paard. Ik weet het, heel naïef van mij, maar ik was 17, heel jong en onwetend. Ik wist niet dat hij mij de eerste maanden aan het observeren was. Hij was mij aan het uithoren over hoe mijn leven eruitzag. Ik was een heel open en eerlijk persoon. Kende geen gevaar, dus vertelde ik hem alles wat hij wilde weten.
Na 3 maanden veranderde alles. Hij begon langzaam zijn ware aard te tonen. Onze eerste ruzie sloot hij zichzelf op in de badkamer, ik begreep toen niet waarom. Hij begon mij te verbieden om met mijn vriendinnen om te gaan, die waren allemaal slecht, volgens hem. Hij was heel jaloers en bezitterig en dat werd helemaal duidelijk bij de tweede ruzie. De manier hoe hij me aan het verhoren was, alsof ik een verdachte was. Hoe danste je met die jongen? Waarom danste je met die jongen? Wat deed je in de bioscoop met die jongen? Laat me zien hoe je met hem danste. De volgende ochtend werd ik wakker met een klap in mijn gezicht. Mijn eerste reactie was: ik moet hier weg, terwijl ik in mijn eigen huis was. Ik ben toen ook naar buiten gegaan. Hij liep achter me aan en bleef zijn excuses aanbieden en beloofde me dat het nooit meer zou gebeuren en hoeveel hij wel niet van mij hield.
Uiteindelijk heb ik hem vergeven. Dat was mijn grootste fout, maar ik hield van hem en ik geloofde hem dat het nooit meer zou gebeuren. Nu had hij mij precies waar hij me wilde hebben. Nu kon hij alles met mij doen. Vanaf toen werd de situatie alleen maar erger. De mishandelingen werden steeds erger. Ik raakte helemaal geïsoleerd van mijn vrienden en familie. Ik mocht niet meer uitgaan, moest altijd thuis zijn en op hem wachten tot hij thuiskwam. Ik mocht niet met mannelijke Surinaamse collega’s praten op mijn werk, omdat ik in het begin van zijn observatie had verteld dat ik op Surinaamse jongens viel. Wanneer we op straat liepen of wanneer ik met HEM uitging (alleen mocht ik niet uit) dan zei hij “je weet het hè, oogkleppen op.” Ik mocht nooit om me heen kijken. Wanneer ik danste, keek ik naar de grond. Vijf jaar lang heb ik moeten aanhoren hoe dom ik ben, hoe lelijk ik ben, dat ik niks kan, dat niemand naar mij om zal kijken, niemand zoveel van mij zal houden zoals dat hij doet. Hij schold me ook uit voor slet en bitch.
Langzaamaan veranderde ik in een bang persoon met geen stem meer. Hij had constant de controle over mij. Hij heeft mij zo afhankelijk gemaakt en gebrainwashed, dat ik op een gegeven moment alles geloofde dat hij tegen me zei. Was ook bang dat ik geen leven zou hebben zonder hem.
Onze relatie werd er niet beter op, ondanks dat ik geen problemen wilde en steeds op mijn tenen liep. Mijn laatste eigenwaarde dat ik nog had, nam hij ook van mij af. Op een dag ben ik zo zwaar door hem mishandeld dat het bijna mijn dood werd. Hij wilde me doodsteken. Ik kreeg toen een bijna dood-ervaring en zag al mijn geliefden voorbijflitsen. Ik had geluk dat hij van gedachte veranderde, maar dat maakte de ervaring niet minder erg, want in plaats van doodsteken koos hij voor verkrachting. Tijdens deze traumatische ervaring voelde ik me zo vernederd. Het voelde alsof ik uit mijn lichaam trad en naar mezelf keek. Van dat laatste greintje eigenwaarde dat ik nog had, was niks meer over. Wat ik ook deed voor hem, mijn huis verlaten voor hem, zwierf en sliep op straat en bij vreemden met hem, ik koos voor hem in plaats van mijn familie, ik deed alles wat hij van mij verwachtte, maar toch was ik niet goed genoeg voor hem.
Na 5 jaar heb ik de moed bij elkaar verzameld en beëindigde ik deze relatie. Maar dat accepteerde hij niet. Na een periode van stalking kwam ik eindelijk van hem af en kon ik door met mijn leven. En dat deed ik ook! Alleen had ik niet door hoe getraumatiseerd ik was. Ik had een heel laag zelfbeeld, een minderwaardigheidscomplex, ik was heel onzeker, cijferde mezelf weg voor anderen, ging anderen pleasen, confrontaties vermijden. Ik ging me ook in nieuwe relaties afhankelijk en aanhankelijk opstellen, uit angst om verlaten te worden.
Het kwam erop neer dat ik altijd in een rol zat, maar geen idee meer had wie IK echt was. Die IK was ik al jaren kwijt. Ik ben zo zeventien jaar doorgegaan, totdat ik volledig instortte. Mijn lichaam ging op slot en ik kreeg te maken met fysieke klachten. Ik zat in een zware depressie en had te maken met angststoornissen. Ik zat in een diep zwart gat, en ik wist niet hoe ik hier uit kon komen. Ik moest echt met mezelf aan de slag en de juiste hulp vinden, want bij de psycholoog kwam ik niet verder.
Gelukkig vond ik de juiste hulp, in de vorm van energetische massages, chakra-healing, meditatie, bewustwording. Ik leerde hier te voelen, iets wat vrouwen die te maken hebben met huiselijk geweld meestal niet willen. Ze willen niet meer terug naar die tijd, ze willen er niet aan herinnerd worden, en het al helemaal niet voelen, want dan moet je het erkennen dat dit je is overkomen.
Uiteindelijk ben ik de confrontatie met mijn gevoel wel aangegaan. Dit heeft mij geholpen om erachter te komen waar nou mijn pijn zit. Ik ben gaan voelen, zo kon ik mijn trauma erkennen, accepteren, vergeven en het loslaten. Dit was een lang, leerzaam en helend proces en het heeft me veel gebracht. Het heeft me gebracht waar ik nu ben. Ik ben nu werkzaam als ervaringsdeskundige en zet me in voor slachtoffers die in soortgelijke situaties zitten of hebben gezeten. Ik heb mij zwakte omgezet in mijn kracht en mijn ervaringen omgezet in iets positiefs.
Wat ik als boodschap – aan iedereen die in dezelfde situatie zit of heeft gezeten- mee wil geven is:
Sta stil bij wat je is overkomen
Sta stil en erken je pijn
Sta stil en accepteer je verleden
Sta stil en voel
Omarm het, het mag er zijn,
het is een deel van jou
en laat het los.
Mocht je gebruik willen van mijn expertises en zijn jullie geïnteresseerd in mijn verhaal, mijn ervaringen op het gebied van partnergeweld, intiem terreur, stalking, depressie, angststoornissen? Neem dan contact met mij op:
